Bunlari neden yazmam gerektigini bilmiyorum.
Bilmek istemiyorum.
Bilebilecek gibi hissetmiyorum kendimi.

Amerikali ilk feminist yazarlardan olan Charlotte Perkins Gilman böyle der ama neyse ki yazmaya da devam eder. Kendi hayatindan izler tasiyan bu öyküsünde sefkat ve korumacilik adina yapilan kontrollere, baskilara, kadina bicilen toplumsal rollere, soyutlanmaya ve en cok da kapatilmaya isyan eder. Inatla duvara yapismis cirkin bir duvar kagidi gibi hayatini ve zihnini karartan, kaplayan bu baskilar onu gücsüzlestirmis, zayiflatmis, caresizlestirmis ve histeriklestirmistir. Fakat nihayetinde bu kagit tekrar onarilamayacak sekilde yirtilacak ve hayatini karartan her sey bu kagitla birlikte yere serilecektir...