Bedenine hapsolan bir cocugun mucizevi kacisi.
12 yasinda tekerlekli sandalyeye mahkum olan, hic hareket edemeyen, konusamayan ama etrafindaki dünyayi tüm gercekligiyle algilayan Martin Pistoriusun mucizevi gercek hikayesi.
12 yasindaki siradan bir cocukken, 1988 kisinda, basit bir bogaz agrisiyla baslayan ve anlasilmaz bir sekilde ilerleyen hastaligi, hareket etme yetenegini ve konusma yetisini elinden aldi. Kisa süre icinde bütün yasamsal fonksiyonlarini kaybetti ve 3 yil süren bir komaya girdi. Bircok hastalik icin tedavi gördü ama doktorlar asil nedeni hicbir zaman bulamadi. 16 yasinda mucizevi bir sekilde bilinci tekrar acildi, vücudunu hareket ettiremese de etrafinda neler oldugunu anlayabiliyordu. Kendi bedenine hapsolmus bir sekilde, orada oldugunu göstermeye calisarak yillarca bekledi. Sonunda bir terapist Martinin onu gercekten anladigini görebildi. Martin, hala hayatta oldugunu kanitladiginda 25 yasindaydi.
Bedenim, icinden kacamadigim bir hapishane
Konusmaya calissam, sessizim; kolumu kaldirmak istesem, yerinden oynamiyor.
Zihnim sicriyor, atliyor, parende ve taklalar atarak zincirlerini kirmaya calisiyor,
gri bir dünyada aniden cakan bir simsek gibi pasparlak renkler cikariyor.
Ancak kimsenin haberi yok cünkü onlara söyleyemiyorum. Beni bos bir kabuk saniyorlar.
Yirmi bes yasindayim fakat gecmise dair anilarim, kayboldugum deligin icinde canlanip hayata geri döndügüm dönemden itibaren basliyor. Insanlarin on altinci yas günümden bahsedislerini ve cenemde cikan sakallari tiras etsek mi etmesek mi diye konustuklarini duymak, karanligin icinde isiklar yanip söndügünü görmek gibiydi. Söylenenleri isitmek beni korkutmustu cünkü her ne kadar dolu bir gecmisim ya da hatiralarim olmasa da cocuk oldugumdan emindim ve konusan sesler yakinda eriskin olacak bir insandan bahsediyordu. Sonra üstünde tartistiklari kisinin ben oldugumu anladim, hatta her günün sonunda gördügüm bir annem ve babam, kiz ve erkek kardesim oldugunu fark ettim. Hani bazi filmler vardir, insanlar hayalet olarak dünyaya geri döner ama öldüklerinden haberleri yoktur. Iste halim aynen öyleydi, insanlar beni görmeden bakiyordu ve nedenini anlayamiyordum.
