Izmirli radyocu ve sair Alican Sofunun ikinci kitabi.

Bir iliski biter. Gölgesi kalir.
Ask artik tek kisilik bir tutsakliktir.
Unutacagim...
Unutmaliyim...
Kar etmez. Gitmez. Unutturmaz kendini. Etrafina bir parmaklik örer gibi kalir.
Kac centik sürer bu mahpusluk bilinmez ama duvardan silinse, yürekte izi kalir.

Alican Sofu yine ortaklariyla dertlesiyor. Asktan, hayattan, unutmaktan, hatirlamaktan, siirden, dertten ve devadan dem vuruyor.

Aci, bir süre sonra aliskanlik haline gelip, Toparlamaya gerek yok. Ben böyleyim, evresine dönüsür. Hayatin zehir zemberek bir hal alir ve sen bu durumun kisiliginin bir geregi oldugunu düsünürsün.
Korkman gereken en tehlikeli durum bu iste ortak...