Asi Irmaginin kiyisinda durup suyun akisini izledim.Asinin kiyisinda bir ahsap evde dogurdum seni derdi annem. Irmaklara düskünlügüm ve kendi capimda bir asi olusum, bundan kaynaklansa gerek. Öykünün gerisini kimi zaman annem, kiminde anneannem, kiminde ise ikisi birden anlatirdi. Anneannemin sesi cok uzaklardan, gecmis yillardan cikip geldi; bir kez daha anlatmaya basladi Dogar dogmaz seni kapip kucagima almisim Cocugu nereye götürüyorsun anam Daha göbegi kesilmedi diye bagirdi ebe kadin
Anneannem her zaman oldugu gibi gülüyordu; kahkahasi hala kulaklarimda. Ailenin ilk torunuyum. Sabirsizlikla beni kapip kucaklamasinin nedeni budur herhalde.
Ilkokul ücüncü siniftan beri yollarda, yatili okullarda, daha sonra ise atanmalarla belirlenmis kisitli bir yasamin icinde, ömrümü cok uzaklarda gecirmek zorunda kalmis olmama karsin, memleketime, dogdugum topraga askla baglanmisligim bundan olmali Göbekbagim simdi bile üzerimde; uzantilari yüregimde, bilincimde. Ebemin sesi kulaklarimda Nereye gidiyorsun oglum Göbegini kesmedim Dur biraz, acele etme Belli belirsiz gülümsemelerle ilerliyorum kalabaligin icinde. Acelem yok. Buradayim. Iste yine uzaklardan, topragima dönüp geldim. Agir agir akiyor Asi Irmaginin koyu isikli suyu; ben buradayim, kiyisindayim. Ama o eski Roma Köprüsü nerede Hangi eblehligin, geri zekaliligin kurbani oldu da simdiki köprü adindaki tuhaf, demir ve asfalt yiginindan olusmus gecis yolu onun, o görkemli tas köprünün yerini alabildi Roma Köprüsü yerinde dursaydi, onu yayalar kullansaydi; az ötesine de bu demir ve asfalt yigini konsaydi olmaz miydi Bunu düsünmek ve uygulamak cok mu zeka gerektiriyordu Hayir, gerektirmezdi. Iyi niyetli davranilsa, tarihe, insanliga ve gecmis uygarliklara saygi duyulsa yeterdi.
