Josef K. bir sey yapmadigi halde bir sabah tutuklandi, ona iftira atilmis olmaliydi. Kiralamis oldugu odanin sahibi Bayan Grubachnin ascisi ona her sabah saat sekize dogru kahvaltisini getirirdi, o gün gelmemisti. Fakat böyle bir sey su ana kadar hic olmamisti. K. biraz daha bekledi, yattigi yerde basini kaldirmadan karsi binada oturan ve kendisini büyük bir merakla seyreden ihtiyar kadina bakti, biraz endiseli biraz da acikmis olarak zile basti. O anda biri kapiya vurdu ve daha önce bu evde hic rastlamadigi bir adam iceri girdi.

K. simdiki görevinin, basinin üzerinde elden ele dolasan bicagi alip kendisine saplamak oldugunu gayet iyi anlamisti. Fakat bunu yapmadi, aksine henüz serbest olan boynunu bir o yana, bir bu yana cevirdi. Tam olarak kendinden bekleneni yerine getiremiyordu, o son adimi atmaya cesaret edemiyordu, resmi makamlarin bütün isini yapmayacakti; bu son hatanin sorumlulugunu, bunun icin gerekli olan gücün kalanini onun elinden alan üstlenecekti. Bakislari tasocaginin yani basindaki evin son katina takildi. Tipki bir isigin birden cakmasi gibi pencerelerden birinin kepenkleri acildi, bir insan, gücsüz ve zayif, uzakta ve yüksekte birden öne egildi, kollarini öne uzatti. Kimdi o Bir dost mu Iyi bir insan mi Gördüklerinden etkilenen biri mi Yardim etmek isteyen biri mi Tek kisi miydi Bircok kisi miydi Hala yardim gelebilir miydi Unutulan itirazlar var miydi Kuskusuz böyle itirazlar vardi. Mantik ne kadar sarsilmaz olsa da, yasamak isteyen bir insanin önünde duramazdi. Simdiye kadar yüzünü hic göremedigi yargic neredeydi Bir türlü cikamadigi o yüksek mahkeme neredeydi Ellerini kaldirdi, tüm parmaklarini acti.