Islam, insana estetik bir benlik ve öz zenginligi kazandiracak, iliskilerini düzenleyip yönetecek bircok estetik malzeme verir. Bu anlamda din egitiminin ögrenen acisindan güzellesme cabasi, ögreten acisindan ise güzellesirken güzellestirme faaliyeti oldugu söylenebilir. Dinin sinirlarini cizdigi estetik sorumluluk alaninda insan güzelden, güzellikten, kendi güzelliginden, cevresini güzellestirmeden sorumludur. Bu nedenle din egitiminin insan ruhuna ve yasamina yapilan estetik bir müdahale oldugu söylenebilir. Bu durum dini sorumluluklarin estetik bir kaygi icerisinde gerceklestirilmesini zorunlu kilar. Estetik, insanin dini sorumlulugunu gerceklestirmesinde ihmal edilmeyecek bir alandir.
Din temelli estetik anlayista insana bahsedilen hazir güzelliklerin farkinda olmasi yaninda insanin kendi emegi ve yetenekleri ile olusturmasi, yasamasi ve yasatmasi gereken bircok güzellik söz konusudur. Bu calisma, din egitiminde davranis güzelligi ahsenul amel cercevesinde farkindalik olusturmayi ve estetik bir bilinc gelistirmeyi amaclamistir.
