Behcet Necatigil dizeleriyle örülmüs bir fotograf albümü okumaya hazir misiniz

iki fotografi da yerlerine birakip yataga uzandim. tavana bakip düsündüm biraz, katreyi, meryemi, bir fotografin yazilip yazilmayacagini, sonra yine katreyi... asik olmustum, orasi kesindi. duygularimi baska türlü adlandirmam mümkün degildi, askti bu, biliyordum.
icimden son sürat kosmak geliyordu. uykum vardi ama uyuyabilecegimi sanmiyordum. hem kosup hem uyusam olmaz miydi. sonunda onu rüyamda görebilecegim yalaniyla kandirmak zorunda kaldim kendimi, yataga tekrar uzanmak icin. basucumdaki lambayi söndürüp yattim. o an mutluluktan ölebilirdim.
hic asktan ölünür mü