Insan ortaya cikar cikmaz, cicekler de ortaya cikti. Bana kalirsa, cicekler insandan cok daha önce vardi ve insanin gelisiyle hala icinden cikamadiklari bir saskinliga gömüldüler...
Ne zaman ölümü düsünmesem, hile yaptigim, icimdeki birini aldattigim hissine kapiliyorum.
Bilinc ete batmis bir kiymiktan cok, saplanmis bir hancerdir.
Ölümün bizim icin artik ilginc yani kalmayip, ondan hicbir sey elde edilemeyecegini düsündügümüzde, doguma geri cekilir, baska türlü bir dipsiz ucuruma meydan okuyarak haykirmaya baslariz...
Yasamak, savasta toprak yitirmektir.
