Kalbim Sizde Kaldi, Ey Kadim Sehirler
Türkce bin yildir Anadolu topraklarinda, alti yüz elli senedir de Balkanlarda yasiyor. Dini, dili, irki ne olursa olsun; bu topraklar Türkce ile yogrulmus, Türkce ile gülmüs, Türkce ile aglamis. Insanlar Türkce dogup Türkce ölmüsler. Sehirler de öyle tabii ki.
iir olmus bu topraklarda, sehirleri siirlestirmis Osmanli.
Nice kadim sehri aynen korumus, ihtiyac gördügü her yere yeni camiler, medreseler, hanlar, köprüler serpistirerek. Yakmamis yikmamis, aksine; yasamis, yasatmis
Iyi insanlar acmis gül bahcelerinde asirlardir. Minarelerden gelen ezan sesleri kiliselerin can sedalarina karismis. Karismis, kaynasmis...
Osmanli sehirlerinde her sehir kendisi olmus, herkesin kendisi oldugu gibi. Herkes kendisi kalmis, bir bütünün özgün bir parcasi olarak. Her sehir, Osmanli kanavicesinin özgün bir rengi kalmis. Zira Osmanli medeniyeti ilmek ilmek, eser eser, vakif vakif dokumus tezgahinda bu sehirleri. Gittim, yasadim, gördüm. Kulak kesildim sirlarina. Tanistik, ahbap olduk onlarla. Neler anlattilar, neler Osmanli sehirleri ne besteler terennüm ediyor, onlara kalbini acana. Kalbim onlarda kaldi, yalniz. Okuyunca sizin de kalabilir, diyeyim bastan.
Bu kitapta, Osmanli medeniyetinin izlerini sürdügüm bu kirk sehrin portresini okuyacak, nabzini tutacaksiniz. Anadoludan Balkanlara; Mardinden Mostara, Konyadan Kircaaliye, Urfadan Üsküpe. Kuru bir nostalji kitabi degil elbette bu eser. Okura sorumluluk da yükleyecek; bu sehirleri yasamak ve yasatmak gibi.
