Tom McCarthynin yazdiklari arasinda en sevdigim kitaptir bu. Ziyan olmus koca bir dünyadaki yalnizligin romanidir Bosluktakiler.

- Simon Critchley

Ikinci vagona atlayip dogruca arkaya ilerliyor. Aslinda en kötü yer burasi, cünkü pasosu artik gecerli degil ve sivil kiyafetli kondüktörler geldikleri zaman tramvayin arkasindan önüne dogru hareket ediyorlar. Ama Nick dümen suyunda yolculuga bayiliyor. Pencerenin önündeki parmakliga dayanarak raylarin tramvayin altindan, sanki bunlari yerden sürüp toplayan bizzat tramvayin kendisiymis gibi görünmesini ve tramvay ilerledikce tepesindeki kutunun, ipleri büken bir örümcek edasiyla telleri döndürerek kendisinde toplamasini seyrediyor böylece Dünyayi, icinden gecerek olusturuyor.

Sovyetler Birliginin dagilmasinin hemen ardindan dört bir yana savrulan insanlar Mülteciler, sanat ve mafya islerine karismis bohemler, kimliklerini arayan Avrupali gencler, eksantrik sanatcilar, uzayda asili kalmis kozmonotlar... Kendi bosluklarinda dolasan tüm bu insanlar Sofyadan kacirilarak Praga getirilen bir Bizans ikonasinin etrafinda bilerek veya bilmeyerek kendi hikayelerini insa etmeye baslar. Zamani gelince daralan, zamani gelince genisleyen, cogalan, eksilen ve nihayet boslukta dagilip giden bir elipsin icindedir hepsi.

Bas döndürücü kurgusu ve anlatimiyla son dönem Ingiliz edebiyatinin en iyi romanlarindan olan Bosluktakiler, usta cevirmen Cigdem Erkalin Türkcesiyle...