Bilgelik yaralarimizin kiligina bürünür. Bize nasil gizlice kanayacagimizi ögretir. Delilik belki de artik degisim gecirmeyen bir acidan baska bir sey degildir. Hangi eski yazarda okudum üzüntünün kanin yavaslamasindan ileri geldigini Tam da budur üzüntü Durgunlasan kan. Insani hicbir sey, o ana kadar kendine itiraf etmeye cesaret bulamadigi, hatta bihaber oldugu kusurlarindan birinin berrak görüntüsüyle uykuya dalmaktan daha iyi vicdan sahibi yapmaz. Söz ve sükt. Konusan bir delinin yaninda, agzini acmayan bir delinin yaninda oldugundan daha güvende hissederiz. Cioran, taklit edilemez yazi ustaligi ve ürkütücü zihin acikligiyla tüm zehrini yasamin üzerine akitiyor. Yine de Yeni Tanrilari kaplayan mutlak umutsuzluga ve karanlik sayfalara son cümlede hayat mucizesinin zayif isigi sizar Hepimiz, her ani bir mucize olan bir cehennemin dibindeyiz.
