Ben dogduktan sonra, babam annemi daha cok sevmis. Sevgi ile büyüdüm. Karakis, bora, firtinalarda, yaylalarda, daglarda büyüdügüm icin soyadimi Borandagi Dagindan aldim. Doganin, o güzel büyüsünde dogdugum icin, zorluklari, mesakkatleri, fakirligin ne oldugunu bilirim. Ailece cevrenin en zengini, en varliklisi oldugunu biliyordum. Sevgi ile büyüyerek, en büyük zenginligin gönül zenginligi oldugunu ögrendim. Dünya büyüktü, ama benim dünyam daha büyüktü. Bir an öncede büyümek istiyordum. Büyüdükce, okumaya susamis gibi, devamli okuyordum. En cok matematigi seviyordum. Sanki dünya matematik üzerine kurulmus gibiydi. Her sey hesap kitapti sanki. Hem cok okuyordum, hem de daglari bayirlari dolasiyordum. Doga ile büyüdükce, kendimi daha güclü hissediyordum. Doga büyük bir gücmüs. Okudukca, büyüdükce, kendimi herkesten akilli görmeye basladim. Ama zamanla cok da akilli olmadigimi anladim. Büyüdükce sorunlarin da büyüdügünü gördüm. Ama direnmekle bas etmeye calistim. Basardim. Pes etmenin sorunlari daha da büyüttügünü gördüm. Hep dürüst olmaya calistim ve vicdanimi yaralamadim.

-Cemal Borandag-