De geschriften die dit boek vormen zijn niet meer dan manieren van lezen. Het is geen speculatie over de betekenis, maar integendeel, terugkeren naar het handschrift van elke auteur, van een verhaal of het uitknippen van een scène; zich wagen aan nieuwe associaties. Dat was voor Ricardo Piglia de daad van het lezen: associëren.Of het nu gaat om Borges, Hemingway of Proust, wij vinden manieren waarop de literatuur en de psychoanalyse de teksten benadrukken om ons op te roepen ze te lezen, om een handeling te herhalen die in zekere zin niet stolt, of in het zoeken naar de roman; maar in de detentie en de onbeschaamdheid die alle lezen met zich meebrengt, op dat moment schrijven wij, wanneer het lezen niets te maken heeft met de traditie van de teksten, maar met de onaangepastheid van de brief.