Kapitalizmin tarihi, soyut olanin yararli olan üzerinde bitimsizce genisleyen egemenliginin tarihiydi, ama soyutlamanin bu dörtnala kosusu bir biyo-enfo-psiko virüsün ortaya cikisiyla birlikte aniden kesildi. Ekonomik öncelikler sistemi ice cöktükce gercek yasami kodlamakta artik nasil da zorlaniyor. Cünkü gercek yasam artik sunlardan ibaret orman yanginlari, eriyen buzullar, hava kirliligi, pandemiler. Yasanan viral kasirga uzun süre sakli kalan iste bu kaos, yokolus ve tükenmislik ufkunu gözler önüne serdi. Eylemin, üretimin ve yasamin anlaminda derin bir yara acildi. Bu yarayla nasil yasiyoruz, yasayabilir miyiz Toplumsal alandaki bütün olay, eylem ve göstergelerin yeniden kodlanmakta oldugu bu esigin ötesinde bizi ne bekliyor Berardi bu kitabinda bilincdisinin önce Freud, sonra Deleuze ve Guattarideki analizine geri dönüyor. Bilincdisi yalnizca psikanalitik acidan bakilirsa bireyseldir, o aslinda kolektif ve tarihsel bir boyutu olan psikosferden dogan akislarla beslenir. Bilincdisi yalnizca belirlenimcilikle bakilirsa bir tiyatrodur, o aslinda durmadan yeni eylem ve imgelem olanaklari üreten bir fabrikadir. Öyleyse virüs mutasyona ugrarken, psikosfer yeniden sekillenirken, kolektif bilincdisinin nasil mutasyon gecirecegini önceden bilemeyiz. Ama tam da ayni sebeple, politik eylemle, poetik hayal gücümüzle ve terapiyle, yasam icin yararli olani birlikte yaratabiliriz. Birlikte nefes alma kaynaklarimizi tüketen fobik duyarliliklardan kurtulabilir, ücüncü bilincdisini kabuslarindan uyandirabiliriz. Ne de olsa olanaklar, olasiliklardan daima daha güclüdür.
