Türk edebiyatinin ilk natüralist ve tezli romani olan Zehra, ayni zamanda ilk psikolojik roman denemesidir. 1894 yilinda Servet-i Fünn Dergisinde tefrika olarak yayimlanan romanda Nabizade Nazim, dönemin özelliklerini, sosyal cevreyi, insan karakter ve tiplerini oldukca basarili bir sekilde yansitmistir. Romanin ana karakteri Zehra asiri kiskanc ve huysuz bir kadindir. Babasi onu Suphi Bey ile evlendirdikten sonra Zehranin kiskanclik krizleri bitmek bilmeyen sorunlari pesinden getirir. Bu vakitten sonra yasanan her olay bir aile faciasinin görüntüleridir. Karakterlerin ruh hallerini nispeten ayrintili bir sekilde tahlil eden romanda yalnizca bir hikaye degil, ayni zamanda dönemin Istanbulu da vardir. Roman, okurunu Beyoglunun, Bogazicinin, Bulgurlunun sokaklarinda o zamanin saatiyle yürümeye, o zamanin insaniyla hemhal olmaya davet ediyor.
