Yildizlar yerli yerindeydi. Umut dolu bir ay, geceyi isitiyordu. Masum Cocuk pencereden alemi seyre daldi. Kitabi elinden henüz birakmisti ki parlayan bir yildiz dikkatini cekti. Hep böyle olurdu. Ne zaman kitap okuyup pencerenin kenarina gecse bir yildiz beliriverirdi. Hem de digerlerinden daha parlak. Kendisini hatirlatmak istercesine arada bir yanip sönerdi. deta yeryüzünün tüm masum cocuklarina göz kirpar gibiydi. Bu muhtesem görüntü karsisinda hayret etmekten kendini alamadi. Her zaman yaptigi gibi pencereye yöneldi. Icinde bir degirmen vardi. Taslar dönmeye basladi. Yildizlar bir bir parladi. Gökyüzünü seyre daldi.