Ben bir adam sevdim. Sevdigi insanlara ölüm getirecegini düsündügü icin sevmeyi kendine yasak edinen bir adami. Ben koskoca evde yapayalniz kalan kücücük bir kiz sevdim. Annesiz büyümüs bir kizi.
Ben, aslinda en cok o kizin annesi olmayi, o adamin zemherisini isitan günes olmayi sevdim.
Ruhumdaki kipirtilar, dudaklarimdan minik bir tebessüm koparttiginda gözlerimi kapattim ve gözlerimin önünde beliren sevdigim adamin silüetine derin bir ic cektim.
Derler ki ask, ucsuz bucaksiz diyarlardaki masallarda güzel, o masal kahramanlarinda özel. Derler ki mutlu son yalnizca masallarda biter. Sonunu bilmedigim masalimin icinde kahramanim Poyraz oldugu sürece onun sesini duydugum, onun maviliklerine baktigim ve icime cektigim her koku, onun kokusu oldugu sürece ben hep ayni masali yasamak isteyecek, hic bitmemesini dileyecektim.
