Keske, dedi icinden, yikilmis yüz ifadesiyle bakti sevdigi kadina. Keske tüm dünyayi yaksaydim da seni göndermeseydim. Keske tüm insanligi yok etseydim de kimse sana zarar vermeseydi. Keske ben seni hic birakmasaydim. Sana bu sözleri söyletecegime ölseydim. Ve sen beni bu kadar sevmeseydin, ben dünyayi yakamadim ama sen benim yüregimi yaktin, Nazlim. Affet beni, en cok sen sevmissin. Bu askta maglup ben, galip sensin.

Belki baska türlü olsaydik seninle... Baska bir iklimde, baska bir takvimde karsilassaydik. Mesela, sadece senin ve benim oldugum bir dünya olsaydi, bir kisa öykü olsaydin bana sonu mutlu biten. Sen bana can olsaydin, ben sana canan. Adimizin yan yana yazildigi bir yer olsaydi, ben giderken sana kalsaydi. Ihtilal gibiyiz seninle, sürekli darbedeyiz.

Eksik olan yapbozlar gibiyiz. Simdi yapboz bozuldu. Eksik cogaldi. Icimdeki kasirgaya karisti. Bir Istanbul sabahi gibisin icimde hem karisik hem vazgecilmez. Artik kavusmak kavrami yok. Karahan... Unutma beni...