MERHABA COCUKLAR
Benim adim, Ulduz. Bu sene on yasima girdim. Okuyacaginiz hikaye, hayatimin bir parcasidir. Bu hikayeyi ben anlattim, Behrengi ögretmenimiz kaleme aldi.
Bir zamanlar köyümüzün ögretmeniydi Behrengi ögret men. Bizim evde otururdu. Bir gün basimdan gecenleri ona anlatinca cok ilgilendi.
Ulduz Izin verirsen, senin ve kargalarin basindan gecen leri yazayim. Anlattiklarin bir hikaye kitabi olsun. Ne dersin dedi..
Bir kac sartla bu teklifini kabul ettim.
Önce, bu hikayeyi yalniz cocuklar icin yazacak. Cünkü büyükler öyle dagitmislar kendilerini ki, benim hikayemi anlamazlar, zevk almazlar. Sonra, bu hikayeyi yalniz fakir ve akilli, uslu, yaramazlik yapmayan cocuklar icin yazacak.
Ben, yedi yasima kadar üvey annemin yaninda yasadim. Bu hikaye de o günleri anlatir. Öz annem köydeydi. Babam, bosadiktan sonra onu köye, babasinin yanina göndermis, baska bir kadinla evlenmisti. Babam resmi bir dairede calisiyordu. O zamanlar biz kücük bir kasabada oturuyorduk. Yalniz bir tek caddesi vardi. Birkac yil sonra ben de köye gittim.
Behrengi Ögretmen sartimi kabul etti, bana söz verdi. Bu hikayeden sonra, benim konusan bebegimin hikayesini de yazacak. Basimdan gecenleri okuyunca bircok sey ögreneceginize inaniyorum.
Arkadasiniz Ulduz