Bir ömür oldu Yunanistana geleli ama buraya alisamadim. Evlendim, ev bark edindim, cocuklarim
oldu ama kendimi halen buraya ait hissedemiyorum. Bir gün olsun Prevezeliyim ya da
Yunanistanliyim demedim. Diyemedim cünkü ben Istanbulluyum, Anadoluluyum. Burasi benim
yasadigim yer ama benim vatanim Türkiyedir. Ben burada olsam da ruhum hep Istanbulda diyordu
Dimitri abi.
Ayrilma vakti geldiginde Olga ablanin benden bir ricasi oldu
Harun kardesim. Sana bir sise su versem. Samsuna gittiginde bir avuc toprak alsan, bir saksiya
koysan ve bir cicek diksen. Karadenizin topragina diktigin o cicegi sana verecegim su ile sulasan. Ve
sonra, cicege ve topraga SBu Olganin suyudur, Yunanistandan size gönderdi desen.
Olga abla bunlari söylerken, cok duygulandi ve agladi.
Türkler ve Rumlarin aci ve özlem dolu sürgün hikayeleri