Sinema, filmler araciligiyla olusturdugu manyetik alan ve rezonans ile toplumu ve insanlari etki altina alabilme kabiliyetine sahiptir. Her film, türü veya konusu itibariyle manyetik bir cekim alani olusturur ve izleyiciyi kendine cekerek etki altina alir. Güclü ve etkileyici filmler, sinemanin güclü miknatislari görevini görür ve bu filmlerin manyetik alani toplumu etkisi altina almakla kalmaz, bunun da ötesinde kendi zamanini da asan bir rezonansa dönüsür.
Sinema, yasami ve insani merkezine yerlestirdikce ortaya cikan dogal frekans, izleyicide de toplumda da dogal titresimler meydana getirir ve onun topluma ve insana etki kabiliyeti de buna paralel olarak artar. Güclü titresimin kaynagi sinema oldukca, dis kaynaktan-izleyiciden gelen frekanslari da etkisi altina alip kendisiyle esitleyerek tek rezonansa dönüsür. Bu durum, sinema ile toplum ve insanin senkronize olmasi biciminde de ifade edilebilir.
Sinema, iki tarafli bir karsilasmanin oldugu toplumsal bir olaydir. Bu karsilasma, karsilikli bir temas ve iliskiler agi meydana getirir ve her iki taraf üzerinde de dönüstürücü bir efekt ya da kurgulanmis bir toplumsal akustik ortaya cikarir. Topluma ait tüm sesler-frekanslar, kolektif bir yanki sonucunda sinemaya-filme aktarilirken, sinemanin diline uyarlanir ve sinemaca konusan filmler araciligiyla yeniden sese ve görüntüye dönüserek tekrardan topluma döner. Buna bagli olarak sinemanin ortaya cikardigi kültürel rezonans, sürekli bir dinamik yapi olusturarak bunu öznelerarasi bir alanin ötesine tasir ve bu alana toplumu ve insani dahil ederek onu istedigi gibi kurgulayabilen özne olur.
Her film bir empatik rezonans ortaya cikarir ve toplum ile insanin kendini izleyip anlamasinin da yolunu acar. Böylece toplumun akustiginde meydana gelen tüm ses-frekans sorunlarinin izlenip görülmesi ve tespit edilmesi de saglanir. Biyorezonansin, yasamsal ve toplumsal rezonansla olan uyumu ile kisinin enerjisi degisir. Sinema da insanin kendini arama-bulma-anlama sürecinde bu enerjiyi yönlendiren en önemli aktörlerdendir.
